Светскиот ден на Паркинсон, од 1997 година, се слави на 11 април, на роденденот на англискиот лекар James Parkinson, кој прв ја опиша болеста.
Целта на одбележувањето на овој ден е да се подигне свеста и знаењето за причините, симптомите и опциите за третман на овој важен јавен здравствен проблем. Паркинсонова болест е хронично прогресивно невродегенеративно нарушување на централниот нервен систем во кое умираат клетки кои лачат допамин. Болеста значително го намалува квалитетот на животот на заболеното лице и влијае на семејството и целата заедница.
Треперењето е еден од првите симптоми, се карактеризира со фактот дека е присутен во состојба на мирување, се намалува во движење, исчезнува во сон и се интензивира со емоционална возбуда и напор. Другите симптоми вклучуваат: вкочанетост на телото, вкочанетост на мускулите на лицето, забавеност на движењето, нерамнотежа и вртоглавица. Држењето на телото станува подгрбавено. Пациентите тешко можат да започнат да одат, а тешкотијата се изразува во вртење и запирање; одењето станува нестабилно, а чекорите мали. Многумина имаат потешкотии при голтање, па затоа постои аспирација за храна, тешкотии при зборување и дишење. Депресија и деменција често се јавуваат кај пациенти со Паркинсонова болест.
Со рано започнување на третманот и добар одговор на пациентот на третманот, болеста се управува да се држи под контрола многу години и да им овозможи на пациентите да функционираат задоволително. Во третманот се користат лекови, а хируршката терапија се изведува во напредната фаза на болеста. Со оглед на комплексноста на болеста, на пациентите им е потребен мултидисциплинарен пристап кон третманот кој вклучува невролози, семејни или општи лекари, психолози, психијатри, физиотерапевти, социјални работници и други професии.
Се проценува дека околу 7 милиони луѓе ширум светот страдаат од Паркинсонова болест. Инциденцата на болеста е почеста по 60-годишна возраст.
