Дали анксиозноста е епидемија од новото време и како да ја препознаете
Забрзан пулс, потење, чувство на напнатост во мускулите, вознемиреност, загриженост, страв, немир, нервоза, сето ова се некои од симптомите на анксиозност.
Анксиозните нарушувања се втори најчести нарушувања, веднаш по кардиоваскуларните проблеми. Според податоците од Институтот „Д-р Милан Јовановиќ Батут“, 33,5 проценти од младите луѓе во Србија страдаат од анксиозни нарушувања.
Ова е зголемување во споредба со претходниот период, кога имаше помеѓу 10 и 20 проценти. Дали ова е уште една епидемија на новото време, како можеме да ја препознаеме, што ја предизвикува и како се лекува?
Забрзан пулс, потење, чувство на напнатост во мускулите, страв, загриженост, страв, немир, нервоза, сето ова се некои од симптомите на анксиозност. Овој комплексен феномен вклучува психолошки, како и физички тегоби. Тоа е хронично чувство што се јавува кога постои идеја дека се соочуваме со закана, која може, но и не мора да биде реална, што резултира со состојба на анксиозност.
Бидејќи луѓето често го мешаат чувството на страв со чувството на вознемиреност, побаравме објаснување од експерти за тоа како да се направи разлика помеѓу вистинскиот страв и вознемиреноста.
„Стравот е нешто што се јавува во специфична ситуација, има висок интензитет и ограничено времетраење. Анксиозноста не е одговор на специфична ситуација, туку може да биде на нешто долгорочно, на нешто што сега дури и не постои, но проценуваме дека би можело да биде. Повеќе како некаков хроничен страв од низок интензитет“, изјави за UNU Михаило Илиќ, психијатар во Белградскиот институт за ментално здравје.
Секоја стресна ситуација може да нè доведе во состојба на анксиозност: обем на работа, проблеми во меѓучовечките односи со блиски луѓе, физичка болест, разделба со партнер, смрт на најблиските луѓе.
Секој проблем има свое решение, вклучувајќи го и анксиозното растројство. Двата главни третмани во психијатријата се фармакотерапијата и психотерапијата, но постојат и други методи на борба кои заедно водат до победа во мали чекори.
„Првото нешто е физичката активност. Докажано е дека ги намалува симптомите на анксиозност, 45 минути до еден час вежбање е еквивалентно на земање апче за смирување. Едно е, друго е социјалната мрежа на поддршка, контактите со луѓето, способноста да чувствуваме дека припаѓаме некаде“, истакнува Илиќ.
Животот е неизвесен, непредвидлив, понекогаш тежок, а социјалните мрежи кои пропагираат еден вид нереален идеал за тоа како треба да се живее и што треба да се прави, како и постојаното споредување со другите, генерираат чувство на постојана непријатност.
За среќа, младите луѓе денес се поотворени за менталното здравје и се поподготвени да признаат дека таквите работи ги мачат. Запомнете дека анксиозноста е само еден вид човечко искуство што може да се реши.
