Аритмија – напишано од: д-р Нада Мацура
Срцевиот мускул има посебни клетки во кои се генерира биолошката електрична активност на срцето. Почнувајќи од синусниот јазол, импулсите се шират кон АБ јазолот и потоа продолжуваат до снопот на Неговиот, кој понатаму се разгранува. Доколку има пореметување на тој пат се јавува аритмија на срцевиот мускул.
Неправилноста на фреквенцијата (пулсот) доведува до неправилна работа на срцето, а потоа и до забрзување на срцевиот ритам – тахикардија.
Сè што е над 100 отчукувања во минута се смета за тахикардија, а ако работата на срцето е аритмична, тогаш зборуваме и за тахиаритмија , додека бавната работа на срцето ( брадикардија ) се нарекува нешто под 60 отчукувања во минута (ако работата на срцето напредува кон пониско пулсот, индуциран е пејсмејкер).
Кога се јавува аритмија за време на брадикардија, ние ја нарекуваме брадиаритмија.
Ако поради некоја причина релативно здрава личност има чувство дека срцето му чука, тоа најчесто е предизвикано од емоционален стрес, прекумерно консумирање кофеин, пушење или внесување одредени лекови.
ЕКСТРАСИСТОЛИ
Ако се појават предвремени контракции во преткоморите, тоа го нарекуваме екстрасистоли и тие лесно се видливи на ЕКГ. Тие се главно бенигни, но треба да обрнете внимание на нив.
Вентрикуларните екстрасистоли секогаш се јавуваат од мал фокус во миокардот и доколку се сингл не предизвикуваат голем проблем, но пациентите имаат непријатно чувство во градите. Меѓутоа, кога коморите предвреме се контрахираат, секако има причина за тоа и треба да се обрне внимание на нив.
Апсолутна аритмија се јавува кога преткоморите и коморите работат со свој, некоординиран ритам. Несовпаѓањето меѓу нив се подобрува кога антикоагулантната терапија се додава на антиаритмичната терапија, бидејќи овој тип на аритмија мора да се контролира бидејќи може да предизвика мозочен удар.
ТРЕТМАН НА АРИТМИЈА
Разликата помеѓу екстрасистола и апсолутна аритмија е многу важна. Во двата случаи, се користат антиаритмични лекови, но во случај на апсолутна аритмија, првично се обидува да се направи електроконверзија на ритамот, да се инсталира пејсмејкер или дефибрилатор кој препознава неправилен ритам.
Ако ништо од тоа не помогне, дури и во случај на големо нарушување, се врши радиофреквентна аблација на јазолот (горење на раната). Последната опција е хируршки третман.
